...thuis verder!

Zou de corona crisis datgene kunnen zijn, waarvan de Bijbel zegt: het zijn de “barensweeën“ van een nieuwe Wereld, een nieuwe Mens en een nieuwe tijd? Zou nu “het Licht van Christus dat in alle mensen schijnt“, oftewel het Christus-bewustzijn in de mensheid kunnen doorbreken? In ieder geval is ons “gangetje” collectief goed verstoord, ook in de Kerk. En hoe moeilijk ook, dat moest eens gebeuren. Het Licht in ons verdrijft de duisternis en de duisternis kan het niet grijpen. Dit Licht is nu onze collectieve hoop, waarin de mensheid haar afhankelijkheid en verbondenheid met de Bron-van-Alles zal ontdekken.

1. Begrippen zoals “loslaten” en “overgave” die bij ons vaak realistisch worden als wij “aan het eind van ons latijn zijn” tonen ons dat wij daarvoor eigenlijk, zelfs met ons geloof, in een psychologische illusie hebben geleefd. Zo toont de Corona crisis ook dat wij collectief in een illusie hebben geleefd. Begrijp/herken je dit bij jezelf en in de samenleving? Waaruit bestaat die illusie?
2. Hoe zou je zelf termen als “Gods-bewustzijn” en “Christus-bewustzijn” uitleggen?
3. Wat betekent het nu praktisch dat Christus in ons is? Hoe radicaal anders is dit van “geloof in Jezus”?