Ja nee |MISSCHIEN|

1 juli 2018
Ds. Dennis Mohn
Numeri 13:1-14:11, Jozua 2:23-24
Print Friendly, PDF & Email

Samenvatting

Mozes stuurt 12 spionnen om het Beloofde Land te verkennen en hun verslag had enorme consequenties. Ze moeten nu kiezen tussen de pro’s en contra’s.En nu gebeurt er iets in dit gesprek wat vaker lijkt te gebeuren in het overwegen van de pro’s en contra’s.De pro’s lijken niet meer te gelden omdat de tien anderen hun focus gevestigd hebben op wat er allemaal mis zou kunnen gaan.Het lijkt in het leven vaak makkelijker om de contra’s te verzinnen dan in de pro’s te geloven.De mens heeft vaak de neiging om dan voor de contra’s te kiezen. Het is simpelweg makkelijker voor ons om in het negatieve te geloven.Negativiteit wil liever veilig gelijk krijgen dan in het onbekende ongelijk krijgen.

40 jaar lang moest het volk door de woestijn lopen omdat ze meer geloof hadden in het misgaan van hun taak dan geloof in de belofte van hun God. Onze negativiteit kan enorm krachtig zijn. Geloof in het positieve, in het voordeel, in kansen, in mogelijkheden is enorm kwetsbaar en fragiel. Maar geloof in het negatieve is machtig. Het hele volk liet zich meeslepen in negativiteit. Een paar mensen kunnen het verzieken voor een hele massa. Negativiteit uit angst voor het onbekende is als een virus dat een heel organisme kan infecteren.

Zo’n infectie roept meestal een misleidende nostalgie in ons op – terug naar Egypte, want daar was alles beter. Maar hier is wat we ons moeten realiseren: Vroeger bestaat niet meer. Vroeger was namelijk vroeger en is dus per definitie voorbij. Alles wat overblijft is nostalgie. En nostalgie is pijn hebben over wat niet meer is. En die pijn mogen we zeker voelen want het helpt ons te herinneren waar we ‘vandaan’ komen, maar ‘teruggaan’ naar dat wat was is helaas geen optie omdat het was en niet meer is. Dus het volk kwam niet vooruit en het kon ook niet meer achteruit. Ze hingen 40 jaar bewegingloos vast in de woestijn.

Maar wat als we zouden geloven in het misschien? Het etymologisch woordenboek zegt het volgende over het woord Misschien: Het is een verkorting van het mach schien‘het kan gebeuren’. ‘Misschien’ gaat dus in eerste instantie uit van dat het kan. Wat als het dus wel zou kunnen? Wat als we zouden geloven in het misschien?

Wat als we negativiteit ontkrachten door te geloven in het Ja dat God tegen ons zei, door te geloven in de beloftes die zijn gedaan aan ons? Wat als we zouden geloven in het misschien? Wat als we de gedachte aan Egypte achter ons, aan vroeger, los durven te laten en gaan voor het ‘misschien’ voor ons?We mogen geloven in het Beloofde Land en als het maar betekent dat we één stap vooruit durven te zetten. Als we alleen geloven in de negativiteit zullen we meestal ook gelijk krijgen. We kunnen onszelf allemaal allerlei ongunstigs vertellen over waartoe die ene stap dan zou kunnen leiden maar terug kan ook niet. Geloven in het Misschien is de enige hoop die je hebt. Geloven dat het ook anders kan.Negativiteit is krachtig maar geloof in het Misschien heeft altijd het laatste woord.

Vragen

  1. Herken je jezelf in de neiging om liever te kiezen voor de contra’s? Wat maakt dat de pro’s veel zwaarder moeten wegen en duidelijker moeten zijn voordat we risico’s durven te nemen?
  2. Het is goed om enigszins nostalgisch te zijn. Maar stilstaan in het ‘terug willen gaan naar zoals het vroeger was’ gaat helaas niet. Hoe ga je met dat verlangen om?
  3. Geloven in het ‘misschien’ eist dat zowel de pro’s als de contra’s niet voornamelijk leidend zijn in onze overwegingen en keuzes. Wat zou ons kunnen helpen om niet te verzanden in eindeloze discussies over pro’s en contra’s en in geloof uit te kijken naar wat misschien mogelijk zou kunnen zijn en daar dan ook voor te gaan?
  4. Maak een kort rondje en deel met elkaar hoe de preek heeft bijgedragen aan je verlangen om goed lief te hebben van God, naaste, en jezelf, omwille van de wereld.